Met lood in de schoenen gingen we op dinsdagmorgen naar het ziekenhuis in Almelo. Naarmate de "dag des oordeels" dichterbij kwam, nam uiteraard ook de spanning toe. Op deze morgen was het bijna ondraaglijk: wat zouden ze ons gaan vertellen? Om deze afspraak zo vroeg mogelijk te kunnen krijgen was het nodig om met een andere chirurg af te spreken dan de eerste keer (dat was dr. Claassen) en zo kregen we nu te maken met dr. van Det. Door onvoorziene omstandigheden duurde het zo'n 10 minuten extra voor we naar binnen konden. Bij binnenkomst was de begroeting toch relatief luchtig, niet bepaald bedrukt. Dat was toch anders dan bij de eerste keer....
En ja... de chirurg had (relatief) goed nieuws! Alle drie de probleemgebieden die de vorige keer waren benoemd vertoonden geen uitslag op de PET-scan. Daar viel een zware last van ons af! Hoewel je alle succesmomenten bij deze aandoening moet relativeren ziet het er voorlopig dus naar uit dat de tumor zich niet of beperkt door de darmwand heeft gewerkt. Gezien het plaatje uit de vorige post dus stadium 2 of 3. Dat maakt de toekomstperspectieven enorm veel beter. We kregen vervolgens een aantal beelden van de CT-scan te zien. Opmerkelijk is toch de grootte van de tumor, terwijl er toch geen klachten waren....
 |
De tumor heeft dus behoorlijke afmetingen: naar schatting zo'n 5x8 cm. Het lijkt er echter op dat de uitgroei meer in de lengte dan in de breedte heeft plaatsgevonden. Aan weerszijden van de darm zitten buikvlies en één van de nieren, maar op de CT was een duidelijke scheiding van de organen te zien. Bij de endeldarm zit nog een onduidelijke plek. Volgens de PET-scan op dit moment niet kwaadaardig. Maar verder onderzoek zal nog wel plaatsvinden om vast te kunnen stellen of dit mogelijk in de toekomst een probleem kan gaan opleveren. |
Wat er dus nu gaat gebeuren is een operative ingreep die hemicolectomie wordt genoemd: de chirurg gaat de tumor en het aangrenzende darmsegment verwijderen, alsmede de lymfeklieren waar de tumor zich als eerste in kan verspreiden. In mijn geval zal het rechtergedeelte (op de tekening dus links) van de dikke darm worden verwijderd, zo'n 30 cm waarna het resterende deel van de dikke darm weer op de dunne darm wordt aangesloten.
 |
 |
Dat betekent dus dat ik zo'n 20-25% van mijn dikke darm ga missen. Uiteindelijk zal de dikke darm echter weer vrijwel normaal zijn werk gaan doen. Zoals te zien in bovenstaande tekening zal ook het bijbehorende stelsel van lymfeklieren verwijderd worden. Het weggenomen darmdeel inclusief lymfestelsel gaat dan naar de patholoog. De PET-scan heeft bij de lymfeklieren nog niets waargenomen, maar mogelijk zijn er toch al kleine beginsels van metastasen (uitzaaiingen). Mocht dat zo zijn dan zal er na de operatie een extra chemotherapie nodig zijn om er zeker van te kunnen zijn dat alles verwijderd is.
In eerste instantie gaat de chirurg uit van een laparoscopische ingreep, dus een kijkoperatie. Met een kijkoperatie kan de buikinhoud niet alleen geïnspecteerd worden, maar kan ook de daadwerkelijke operatie uitgevoerd worden. Door deze manier van opereren is het chirurgische letsel aanzienlijk kleiner. Er zijn geen grote wonden, waardoor er na de operatie minder pijn ervaren wordt. De patiënt kan snel zijn bed uit en rondlopen, waardoor de lichaamsfuncties gestimuleerd worden. Al na 2 tot 3 dagen kunnen de meeste patiënten alweer normaal eten en het ontslag uit het ziekenhuis kan in veel gevallen al binnen een week na grote darmoperaties gerealiseerd worden.
 |
Nadat met behulp van een dunne naald wat lucht is ingeblazen in de buikholte wordt de operatie via een aantal kleine sneetjes van 0,5 tot 1,2 cm uitgevoerd. Hierdoorheen wordt een aantal kleine buisjes (trocars) ingebracht. Het aantal trocars kan variëren van 3 tot 6, afhankelijk van de aard van de operatie. Met behulp van speciaal instrumentarium kan via de ingebrachte buisjes worden geopereerd. Via een videocamera wordt het inwendige beeld sterk vergroot afgebeeld op een videomonitor, waarop de chirurg zijn handelingen kan volgen. Aan het einde van de ingreep wordt meestal een van de openingen in de lies of navelregio verlengd tot ongeveer 5-7 cm, om het geopereerde stuk darm te verwijderen. |
De voordelen tijdens de operatie zijn:
- een uitstekend overzicht van alle delen van de buik
- een sterke vergroting van het inwendige beeld, waardoor zenuwen, bloedvaten en andere belangrijke structuren, optimaal gespaard kunnen worden o doordat alle kleine bloedvaatjes direct dichtgeschroeid worden, is er tijdens de procedure sprake van minimaal bloedverlies, waardoor er bijna nooit sprake hoeft te zijn van het geven van donorbloed. Het bloedverlies tijdens een laparoscopische darmoperatie is beduidend minder dan bij een vergelijkbare ‘open’ procedure
- door het ontbreken van een grote wond, is er tijdens de operatie minder verlies van lichaamswarmte en vocht. Doordat de patiënt tijdens de ingreep niet afkoelt, blijft de bloedstolling en afweer van de patiënt beter behouden
- een sneller herstel van de darmfunctie omdat de darm tijdens de operatie niet hoeft te worden weggehouden achter gazen en een retractor (spreider), zoals in de ‘open’ procedure. In bijna alle gevallen is een maagslang na de operatie niet noodzakelijk.
Uiteraard kunnen er complicaties optreden of kan blijken dat er nieuwe zaken aan het licht komen. Dan kan alsnog worden overgeschakeld naar een klassieke operatie, die echter een langer herstel nodig heeft. Nu gaat de chirurg uit van een operatie van in totaal een dagdeel, een ziekenhuisopname van ongeveer 5 dagen en een herstelperiode van 1-2 maanden. Volgens het protocol moet de ingreep uiterlijk 5 weken na de ontdekking plaatsvinden, dus vanaf vandaag hebben we dus nog 3 weken. Volgende week dinsdag zijn de voorbereidende onderzoeken en gesprekken met de anasthesist. Vermoedelijk krijgen we dan ook te horen wanneer de ingreep gaat plaatsvinden.
Laatste opmerking die de chirurg maakte was dat er waarschijnlijk sprake is van geninstabiliteit (een goede uitleg vind je hier). Na de operatie zal er dus ook door gentechnologen onderzoek worden gedaan om vast te stellen of hier inderdaad sprake is van een erfelijke invloed.
Al met al dus toch een grote opluchting: binnen de huidige problematiek was dit het beste dat we te horen konden krijgen. Zoals eerder gezegd: tegenvallers blijven altijd mogelijk in dit traject dat nog lang zal duren, maar het optimisme heeft vandaag weer een stevige impuls gekregen!
