In 1990 zat ik ergens in het midden van mijn studie Chemische Technologie en borrelde bij mij de vraag op of ik hier later daadwerkelijk verder in zou willen. Een mogelijk alternatief zou de opleiding tot Brau-Ingenieur in Freising bij München zijn en daarom toog ik die zomer naar Bayern om het brouwerswereldje wat beter te kunnen bekijken. De Deutsche Bahn bood studenten het Tramper-Monatsticket, waarmee je een maand lang onbeperkt met trein en bus kon rondreizen.
De eerste standplaats was Ludwigsstadt, helemaal in het bovenste puntje van Bayern. Ik was er al eens kort eerder geweest en de plaats had een beetje magische uitstraling omdat het toen nog heel dicht tegen het IJzeren Gordijn lag. De spoorlijn die over het stadje heen gaat, loopt van hieruit Thüringen in. Die magie was iets verdwenen want een half jaar eerder was de DDR en zijn sterk bewaakte grens gevallen. In het stadje stond de regionale brouwerij Jahn's Bräu, alwaar ik de tweede dag had afgesproken. Ik kreeg een rondleiding van de Braumeister en hij zette gelijk een belangrijke toon: als je van de opleding afkomt, krijg je voor 90% een baan in de groeimarkten ver weg in de wereld... (dat was gelijk een domper, kon me daar toen niks bij voorstellen, nu zou ik daar misschien héél anders over denken). Rondom Ludwigsstadt nog een paar leuke foto's gemaakt met mijn nieuwe camera, waar een heuze afstandsbediening bij zat, zodat ik mezelf ook op de foto kon zetten.
Op de derde dag met de trein naar Bayreuth en van daaruit met de bus naar Warmensteinach, waar ik de tweede afspraak had met de Trassl-Bräu (inmiddels net als de Jahns Bräu helaas gesloten). Warmensteinach is een rustig dorp waar 's avonds ook niet zoveel te beleven was, maar bij de Treff zum Hans had ik geluk. Aldaar wat mensen leren kennen die me de volgende dag o.a. de omgeving met een buggy lieten zien en me op zaterdagavond meenamen naar een uitgaansgelegenheid in Weißenstadt. Overdag mooie stukken wandelen in de prachtige omgeving van het Fichtelgebirge en een tweede uitstapje naar de binnenstad van Bayreuth.
De eerste standplaats was Ludwigsstadt, helemaal in het bovenste puntje van Bayern. Ik was er al eens kort eerder geweest en de plaats had een beetje magische uitstraling omdat het toen nog heel dicht tegen het IJzeren Gordijn lag. De spoorlijn die over het stadje heen gaat, loopt van hieruit Thüringen in. Die magie was iets verdwenen want een half jaar eerder was de DDR en zijn sterk bewaakte grens gevallen. In het stadje stond de regionale brouwerij Jahn's Bräu, alwaar ik de tweede dag had afgesproken. Ik kreeg een rondleiding van de Braumeister en hij zette gelijk een belangrijke toon: als je van de opleding afkomt, krijg je voor 90% een baan in de groeimarkten ver weg in de wereld... (dat was gelijk een domper, kon me daar toen niks bij voorstellen, nu zou ik daar misschien héél anders over denken). Rondom Ludwigsstadt nog een paar leuke foto's gemaakt met mijn nieuwe camera, waar een heuze afstandsbediening bij zat, zodat ik mezelf ook op de foto kon zetten.
Op de derde dag met de trein naar Bayreuth en van daaruit met de bus naar Warmensteinach, waar ik de tweede afspraak had met de Trassl-Bräu (inmiddels net als de Jahns Bräu helaas gesloten). Warmensteinach is een rustig dorp waar 's avonds ook niet zoveel te beleven was, maar bij de Treff zum Hans had ik geluk. Aldaar wat mensen leren kennen die me de volgende dag o.a. de omgeving met een buggy lieten zien en me op zaterdagavond meenamen naar een uitgaansgelegenheid in Weißenstadt. Overdag mooie stukken wandelen in de prachtige omgeving van het Fichtelgebirge en een tweede uitstapje naar de binnenstad van Bayreuth.
Volgende plaats was Freising, de stad van de brouwfaculteit. Daar kon ikzelf niet rondkijken want het was immers vakantie. Maar ik kreeg wel een leuke indruk van deze middelgrote provinciestad die met de S-Bahn makkelijk verbonden is met München. De echte kunst en cultuur liet ik nog even links liggen, gelukkig zou ik later nog eens de Dom binnenlopen. Nu was het o.a. de gezellige Biergarten die mijn aandacht trok. Dat studeren hier leek me wel wat... :-) Het brouwerijbezoek was bij de Schloßbrauerei Au in der Hallertau, dat met de bus goed te bereiken was (20 km). De Hallertau is het grootste hopaanbouwgebied van Europa en in die zin was dit onderdeel dus wel een must. Vanuit Freising dus ook een dagje München met o.a. de Englischer Garten, het Weißes Brauhaus en de grote boekhandel van Hugendubel.
Het laatste verblijfsoord was Reit im Winkl im Chiemgau, het dorpje in de bergen waar ik ergens wel een beetje verliefd op was geworden toen ik er met mijn ouders was. Vanuit München met de trein naar Prien en dan met de bus naar Reit im Winkl. Als je vanuit het dorp ergens naartoe wilde moest het dus ook met de bus, zoals de beide brouwerijbezoeken die nog op de agenda stonden. Het Hofbräuhaus in Traunstein (waar ik werkelijk elke hoek van de brouwerij te zien kreeg) en het Hofbräuhaus in Berchtesgaden. De laatste was erg leuk, want ik kreeg een rondleiding van de directeur zelf met een etentje na afloop, zodat ik alles kon vragen wat ik wilde weten.
In Reit im Winkl bleef ik wat langer voor het echte vakantiegevoel. 's Avonds kon ik er mooi naar de kleine dorpsdisco Woipadinger. Uitstapjes wederom naar München (voetbalwedstrijd van 1860 München tegen de FC Bayern Amateure), de stad Rosenheim, het dorpsfeest Kössener Freinacht (net over de grens in Oostenrijk) en het KZ Dachau. Ook hier wat mensen leren kennen, die me meenamen naar een Waldfest in Unken (ook in Oostenrijk).
Conclusie: ik ben uiteindelijk niet in Freising gaan studeren (ook financiën speelden natuurlijk mee) maar heb wel een hele leuke vakantie gehad. Alleen reizen heeft als voordeel dat je sneller mensen leert kennen. Alleen in je eentje eten in een restaurant was toen niet heel gezellig. Voor de rest zou ik het iedereen eens aanraden.
Het laatste verblijfsoord was Reit im Winkl im Chiemgau, het dorpje in de bergen waar ik ergens wel een beetje verliefd op was geworden toen ik er met mijn ouders was. Vanuit München met de trein naar Prien en dan met de bus naar Reit im Winkl. Als je vanuit het dorp ergens naartoe wilde moest het dus ook met de bus, zoals de beide brouwerijbezoeken die nog op de agenda stonden. Het Hofbräuhaus in Traunstein (waar ik werkelijk elke hoek van de brouwerij te zien kreeg) en het Hofbräuhaus in Berchtesgaden. De laatste was erg leuk, want ik kreeg een rondleiding van de directeur zelf met een etentje na afloop, zodat ik alles kon vragen wat ik wilde weten.
In Reit im Winkl bleef ik wat langer voor het echte vakantiegevoel. 's Avonds kon ik er mooi naar de kleine dorpsdisco Woipadinger. Uitstapjes wederom naar München (voetbalwedstrijd van 1860 München tegen de FC Bayern Amateure), de stad Rosenheim, het dorpsfeest Kössener Freinacht (net over de grens in Oostenrijk) en het KZ Dachau. Ook hier wat mensen leren kennen, die me meenamen naar een Waldfest in Unken (ook in Oostenrijk).
Conclusie: ik ben uiteindelijk niet in Freising gaan studeren (ook financiën speelden natuurlijk mee) maar heb wel een hele leuke vakantie gehad. Alleen reizen heeft als voordeel dat je sneller mensen leert kennen. Alleen in je eentje eten in een restaurant was toen niet heel gezellig. Voor de rest zou ik het iedereen eens aanraden.
